Vandaag alweer een dag skiles overleefd.. maar deze keer zag ik het op een bepaald moment toch niet zo rooskleurig in, ook al scheen kort ervoor de zon even op mijn gezicht, lag de piste er rustig bij en ging het op de groene piste goed!
Het ging als volgt: vanochtend gingen we met de bus een eindje naar beneden om daar een eitje in te kruipen richting een paar groene pistes. We konden het hotel bewonderen vanuit de hoogte dus!
Eenmaal boven aangekomen konden we de Mont Blanc bewonderen!
Als oefening moesten we slalommen tussen plastic rondjes en rond paaltjes en dit zo goed mogelijk uiteraard; ondertussen hielden de monitoren ons goed in het oog en toen het bijna middag was, zeiden ze ons wie er al skiënd naar beneden mocht, tot aan het resort. Ik mocht en zag het zitten: eerste deel was een superleuke afdaling op een ondergesneeuwde straat, dan passeerden we een klein stukje langs een piste, een blauwe denk ik, daarna ging het wat moeizamer en moesten we in ploeg blijven gaan om niet te veel snelheid te nemen omdat het een hele smalle weg was.. maar dan, de schrik van het resort voor mij: de piste waarbij je aankomt aan de lockers op het resort.. man, man, man, zoooo steil.. djeezes, ik heb bloed, zweet en net geen tranen daar verloren; ineens leek het alsof ik niets meer kon, mijn benen waren al zo moe van het ploegen.. ik heb de hand van een monitor moeten vastnemen en zo zijn we stukje per stukje, klein stapje per stapje, haaks op de piste naar beneden gestapt.. ik heb nog een uur den bibber in mijn benen gehad! In de namiddag konden we dat weer doen, maar ik pas, dat durf ik echt niet meer. Ik ben ervan overtuigd: groen is mijn kleur !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten